Boşanma kararı, ebeveynin her ikisinin de bulunduğu bir ortamda anlatılmalıdır. Konuşmanın yapılacağı yer evlilik birliği boyunca ortak kullanılan bir mesken olacağı üzere mesken dışında bir yer de olabilir. Lakin, her ne olursa olsun yapılacak konuşma çocukta negatif bir duygulanım oluşturacağından, ilerde tetikleyici bir Faktör olmaması açısından konuşmanın yapılacağı yer çocuğun ağır olarak Vakit geçirdiği çocuk odası, mutfak ya da gibisi yerler olmamalıdır. Konuşma meskende yapılacaksa ailenin ortak kullanımına Aleni salon ya da oturma odası üzere yerlerin seçilmesi daha Müsait olacaktır.
Bazen yasal boşanma süreci öncesinde de Ana farklı meskenlerde yaşama kararı alabilir. Böylesi durumlarda da çocuğun kendi kendine sorular ve yanıtlar bulmasına mahal vermeden mevzu hakkında bilgilendirilmesi gerekir.
Çocukları korkutan en Kıymetli Faktör belirsizliktir. Bu nedenle çocuk boşanmadan sonra hayatında ne üzere değişimler olacağı hakkında bilgilendirilmelidir.
Unutulmamalıdır ki; konuşma yapılırken yalnızca sözel lisan değil vücut lisanınız de devrede olacaktır. Konuşma sırasında gösterilen ağlama üzere çok duygusal yansılar çocuğunuzun sürece karşı olan itimadını sarsacaktır. Ebeveynin çocuğun önünde sergilediği tavır ve davranışlar onların boşanma kararını algılamalarını da belirleyecektir. Bu nedenle ebeveynin konuşmaya Amade olması değerlidir.
Çocuk 5 yaşından küçükse; kısa, Yalın sözlerle, ayrıntıları olmayan, sübjektif kavramlara yer verilmeden yapılan açıklamalar kafidir.
Çocuğun ayrılma gerçekleştikten sonra bile Ebeveyn babalık görevinin devam edeceği konusunda itimat duyması gerekir.
Örneğin; “Annen/baban ve ben artık başka meskenlerde oturmaya karar verdik. Zira artık birbirimizle evli kalmak istemiyoruz. Ben yakında Öbür bir meskene taşınacağım, sen de annen/babanla burada kalacaksın. Yarın seni yeni meskenime götüreceğim. Ne Vakit istersen oraya gelebilirsin. Orada da yeni bir odan olacak, isteğin oyuncaklarını ve eşyalarını da oraya götürebiliriz ya da yeni oda için yeni eşya ve oyuncaklar alabiliriz” üzere açıklamalar yapılabilir.
Çocuk hayatının bundan sonrasında neler olacağı, Ebeveyn ve babası ile ne formda birlikte olacağı konusunda huzursuz olacaktır. Münasebetiyle, Mümkün olduğunca Ömür sisteminin tıpkı kalacağı, anneyi de babayı da eşit ölçüde görebileceği teminatı verilmeli ve hayatında tıpkı kalacak şeylerin çocuğa anlatılması kıymetlidir.
“Yine tıpkı okula gidecek, tıpkı sınıfta okuyacaksın. Öğretmenin de tıpkı kalacak..” üzere açıklamalar yapılabilir.
Çoklukla 5 yaşından itibaren çocuklar Ebeveyn baba ayrılığı ile ilgili daha Çok soru sorarlar. bütün bu soruların Muhtemel olduğunca hakikat yanıtlanması ve net karşılıklar verilmesi değerlidir. Lakin bu karşılıkların içinde öbür ebeveyni suçlayıcı, aşağılayıcı ya da mesuliyet altında bırakacak sözlere yer verilmemelidir.
6-9 ıslak aralığındaki çocuklar ayrılık fikrini daha makul karşılayabilirler. Hatta Bazen Ana çocuklarda ortaya çıkan kayıtsızlığı olağandışı olarak kıymetlendirebilir. Lakin bu durum duygusal süreçlerin işlemediği manasına gelmez. Her çocuk üzere bu ıslak çocuğuna da boşanma süreci ve sonrası kesinlikle anlatılmalı ve istikbal ile ilgili telaşları giderilmelidir.
9-12 ıslak ortasındaki çocuklar, dönemsel özelliklerinden Dolayı daha Misli reaksiyonlar verebilirler. Hislerini, daha doğrusu yeni duruma karşı öfkelerini daha açıkça Anlatım edebilirler. Farklı yaşamanın herkes için en âlâ tahlil olacağı, farklı yaşayan ebeveyniyle aşikâr dönemlerle görüşebileceği öncelikle vurgulanmalıdır ve gelecekle ilgili korkuları giderilmelidir.
Ebeveynin kararı ve bu karar üzerindeki kararlılığını çocuğa hissettirmeleri epeyce Ehemmiyet taşır. Bu kararın çocuğun hali ve isteği ile değişebilir bir karar olduğu iletisi vermek çocukları Fazla zorlar ve bu sürecin sorumluluğunu almalarına ve ruhsal olarak daha Çok örselenmelerine neden olmaktadır.
Anne baba ayrılığı bir Fazla çocuk için travma niteliğinde olmasına karşın, her çocuk farklı formda etkilenmekte ve farklı tepkiler vermektedir. Alışılmış Tüm çocuklar Ebeveyn ve babasının bir ortada, Mesut ve keyifli bir münasebet sürdürmesini Dilek eder. Bunun dışındaki bütün durumlar çocukların ruhsal reaksiyonlarına neden olur. Çocuğun yaşı, genel ruhsal özellikleri ve Ebeveyn babanın boşanma sürecindeki meselelerle nasıl baş ettikleri ve ailenin sosyo-ekonomik, sosyo-kültürel özellikleri çocukların reaksiyonlarında belirleyici olmaktadır.
Boşanma sonrası bir Fazla çocuk toplumsal açıdan uyumsuz davranışlar, suçluluk hisleri, Öfke Denetim sorunları, itaatsizlik, Telaş sıkıntıları, depresyon, akademik muvaffakiyet meseleleri, okula Ahenk ve otorite ile çatışma üzere sıkıntılar yaşayabilmektedir. kimi ruhsal ıstırapların tam olarak Anlatım edilememesi çocukların psikosomatik birtakım rahatsızlıklar yaşamalarına da Sebep olabilir. Boşanmadan sonraki birinci 18 ay ekseriyetle hem çocuk hem Ana için akut zahmetlerin doğduğu bir evredir. Ayrılıklarda çok zorlanma ve tasa duyma, endişelerin yoğunluğunda artış/yenilerinin eklenmesi, ayrılığa bağlı olarak Yas tepkileri görülebilir; 18 aydan sonra akut belirtiler azalır, derin bir kayıp ve incinebilirlik duygusu kalır. Birden boşanma kararları, çocuğu daha Fazla tesirler fakat geçimsizliğin bariz olduğu ağır kaotik aile ortamlarında ayrılık çocuk açısından bir kurtuluş da olabilmektedir. Ebeveynin dengeli tavrı da çocuğun genel duygusal halini belirleyici olmaktadır. Her şartta “sadece çocukların düzgünlüğü için bir ortada kalmak” faydalı olmamaktadır. Lakin elbette Mevcut olan sıkıntıların ele alınarak tahlile ulaştırılması Muhtemel ise çocuk Ebeveyn ve babasını bir ortadayken Mesut görebilecekse bu en İdeal tahlil olacaktır.
Boşanma sonrasında ortaya çıkabilecek semptomlar takip edilmeli ve gerekiyorsa bu semptomlarla başa çıkmak için profesyonel yardım alınmalıdır.
Belli başlı post-travmatik belirtiler şunlardır.
İştahsızlık ya da iştah artışı (kilo alamama/çok kilo alma; yeme tavrı bozuklukları)
Sinirlilik/öfke belirtileri, suçluluk, mutsuzluk, huzursuzluk artışı
Ağrılar (karın, baş, mide..vb.)
Uyku sıkıntıları ve tekrar eden kâbuslar (Gece dehşetleri, yalnız yatamama)
Daha evvelce görülmeyen öğrenme ve Bellek sorunları
Belirgin davranış değişiklikleri; utangaçlık, çekingenlik, toplumsal izolasyon ~ve agresiflik üzere.
Enurezis (çiş kaçırma)
Enkoprezis (kaka kaçırma)
Dikkat ve konsantrasyon sorunları
Boşanmanın Çabucak akabinde kent yahut konut değiştirme, bakıcı değiştirme, yeni bir evlilik üzere Ömür değişiklikleri ertelenmelidir. Bilhassa yeni bir evlilikle ilgili teşebbüs, ortadan bir Yıl geçmeden, boşanma mutlaklık kazanmadan başlatılmamalıdır.
Bunun yanı sıra, yaşanması Mecbur değişiklikler de, kademeli olarak yapılmalıdır. Çocuğun boşanmadan evvelki yerinde yaşamaya devam etmesi ve birebir okula gitmesi daha uygundur. Mümkün olduğunca ömründe az değişiklik yapılması temeldir. Bu sayede çocuk hayatındaki bu Aka değişikliği daha kolay kabul eder.
Çocuktan farklı kalacak Ana konuttan ayrıldıktan sonra haftada 5-6 günden haftada 2 güne giden aralıkta, ağırdan daha üye gerçek, azalan formda çocukla irtibatına devam etmelidir. Bu halde çocuk ayrılığa daha kolay Ahenk sağlar.
Birden teğe ayrılık kararını duyan çocuk sonraki gün iki ebeveyninden birinin meskeni terk edeceğini öğrendiğinde Fazla Aka bir kaygı ve tasaya kapılabilir. önce bu fikre alışması, soruları varsa sorması, bütün Olumsuz hislerini Anlatım edebilmesi gerekir. Bu nedenle ayrılık kararı konuşulduktan sonra bir müddet Ebeveyn babanın çocuklarıyla daha Çok vakit geçirerek, her durumda ona dayanak olmaya Amade olduklarını ve her sorusunu yanıtlamaya Amade olduklarını Anlatım etmeleri kıymetlidir.
Eşler, boşanmanın çocuk üzerinde yarattığı Olumsuz tesirlerin yanında, kendi yaşadıkları Olumsuz hisleri göz gerisi etmemeli, gerekirse profesyonel yardım almalıdırlar. Zira onların toparlanma suratı, çocuklarının da bu süreci daha süratli ve Olumlu atlatmalarını sağlayacaktır. Evlilik bittiğinde ortada bir çocuk varsa ister istemez Ebeveyn ve babanın münasebeti bir ömür uzunluğu sürmektedir. Bu nedenle bu bağlantıda bir Sorun varsa boşanma sonrasında bile çift danışmanlığı almak faydalı olmaktadır. Zira bu bağlantı ne kadar sağlıklı, kızgınlıktan arınmış olursa çocuğa da bu kadar Olumlu yansımalar olacaktır. Böylelikle çocuk bu kuvvetli süreçte bir de Ebeveyn babasının birbirlerine olan kızgınlığının yükünü taşımak ve taraf tutmak zorunda kalmayacaktır.
Çocukların ebeveyni model aldıkları gerçeğinden hareketle, Daimi ağlayan bir anne, çocuğa durumun Üzücü olduğunu, Şen ve Uğraş gösteren bir Ebeveyn ise, her şeyin yolunda gittiği izlenimini verecektir. Elbette akut periyotta Ebeveyn babanın üzgün olması, yeni duruma alışmakla ilgili zorluklarının olması doğaldır. Lakin bu kararın her iki tarafın isteğiyle alındığını bu nedenle de bu hüznün bir mühlet sonra geçeceğini anlatmak, bir müddet sonra da Ömür sistemi yeterlice kurulduktan sonra çocuğa ümit aşılayabilmek kıymetlidir. Çok reaksiyonlar, karşı tarafı kötüleyici ve çocuğu bir taraf tutmaya zorlayıcı tavırlar çocukların Fazla Önemli ruhsal sorunlar geliştirmelerine neden olabilmektedir.
Bunun yanı sıra, çocuklarıyla Bir arada bir pedagogtan yahut uzman çocuk psikoloğundan da profesyonel yardım alınabilir. Zira bu süreçte neler olup bittiği, bundan sonraki Ömür tertibinin ne olacağı nihayet derece değerlidir. Bu nedenle ailenin Özel durumuna Müsait olarak çocuğu yönlendirebilmek, bu süreçte Ebeveyn babanın nasıl davranması gerektiği ile ilgili danışmanlık ve takviye hayati Ehemmiyet taşımaktadır.
Anne de baba da çocukla nizamlı bir biçimde vakit geçirebilmelidir. Günümüzde boşanmaların birçoklarında velayet anneye verilmekte ve babaya Fazla hudutlu bir Vakit kalmaktadır. Bu kimi babaların da tercihi olmaktadır ya da velayeti Meydan Ana çocuğun öbür Ana ile daha sonlu görüşmesinin Müsait olacağına inanmaktadır. Halbuki burada da çocuğun yaşı, cinsiyeti, Ebeveyn ve babası ile bağı ve Ömür tertibi belirleyici olmaktadır. mesela hafta içi daima annede kalan bir çocuk annesi ile yalnızca ders çalışıyor, baba ile de hafta sonu daima eğlenceli aktiviteler yapıyorsa ister istemez annesi ile ortasında bir gerginlik oluşmaktadır. Çocuğun her türlü sorumluluğunun paylaşılması gerekmektedir. Bu paylaşımı yalnızca bir “iş paylaşımı” olarak görmek yanlıştır. Zira bu birebir vakitte çocuğun gereksinimidir da. mesela akademik muvaffakiyetini ya da ders çalışma sırasındaki zorluklarını her iki ebeveyninin de bilmesi ve gereksinim duyduğunda da ebeveynlerinden yardım isteyebilmesi kıymetlidir. Ya da her iki ebeveyniyle de hür Vakit geçirebilmesi, keyifli aktivitelere Vakit kalması değerlidir. Bu nedenle çocuğun Ebeveyn ve babada olma vakitleri planlanırken bu konu kesinlikle dikkate alınmalıdır.
Oyun Çocuğu Devri (1-3 yaş) Anne-babadan birinin taşındığını anlar. ancak tam olarak nedenini anlayamaz. Yalnızca meskenden ayrılan ebeveynin yoksunluğu ile ilgili belirtiler gösterir.
Okul Öncesi Devre (3-6 yaş) Boşanmanın manasını bilmemekle birlikte, anne/babadan birinin hayatında faal olmadığını ayrım eder. 3-5 ıslak ortasındakiler, bu duruma kendilerinin yol açtığına inanarak ağır suçluluk hisleri hissedebilirler.
Okul Periyodu (6-11 yaş)Boşanmanın ne olduğunu anlamaya başlar. Ebeveyn babasının artık Bir arada yaşamayacağını ve birbirlerini eskisi üzere sevmeyeceklerini anlar.
Ergenlikte ise genelde artık ebeveynin boşanması düz bir mantıktan fazla, ayrıntıları ve karmaşıklığı ile algılanır. Ergen bu bahiste dertlerini Anlatım eder Ama daha Aka ergenler daha olgun karşılar, zira duygusal ve zihinsel olarak daha gelişmişlerdir.
Elbette her boşanmayı kendi içinde ve kendi şartlarında kıymetlendirmek gerekir. Olayın karmaşıklığı, çocukları ve ailenin öbür bireylerini nasıl etkilediği de çocukların algılamalarını etkilemektedir. mesela ergenlik devrindeki birçok çocuk durumu tam olarak algılıyor olmalarına Karşın Ebeveyn babanın boşanma sürecini sunuş biçimleriyle ilgili yanılgılarından Dolayı Baş karışıklığı yaşayabilmekte ve ergenlikte zati Mevcut olan duygusal sorunlar daha da şiddetlenmektedir.
Çocuklar Ebeveyn babaları ayrıldığında, bu durumu değiştirmeye dair dileklerini uzun müddetler kapalıdan ya da açıkça lisana getirerek devam ettirirler. Lakin yaşadıkları suçluluk, çaresizlik, ümitsizlik, Öfke vb. hislerinde artış olabileceği üzere değişen diğer hayat şartları karşısında da uygun baş edemeyebilirler. Bunların sonucunda da etrafındakilere bağlılıklarında artış, ilgisiz konuşmalar, yalnız kalma isteği, suçlayıcılık, dikkatsizlik, uygunsuz davranışlarda artma sıklıkla gözlenebilmektedir. Çocuklar anne babalarının ayrılmasına ve boşanmasına, suçluluktan (sorumlunun kendileri olduğu duygusu) kızgınlığa (ana-babadan birini ya da her ikisini suçlama) ve yadsımaya (hiçbir şey Ham üzere davranma) kadar değişen Türlü biçimlerde reaksiyonlar gösterebilirler. Bunun yanı sıra; kaygı, keder, öfke, suçluluk, reddedicilik, bebeksileşme, (bazen yine alt ıslatmaya/kaka kaçırmaya başlama) uyku meseleleri, mastürbasyon, Okul problemleri, ağrılar, yeme sorunları, uyumsuz davranışlar, agresyon, içe kapanma hali ya da çok hareketlilik gözlenebilir.
Boşanmış ailelerin çocuklarında Kötü alışkanlıkların yerleşmemesi ismine çocuğun Ebeveyn babası tarafından İlgi ve değer görmeye devam etmesi, inançlı bir ortamda yetişmesi; münasebetiyle yalnızca Ebeveyn baba ortasındaki alakanın bozulmasından kaynaklı Olumsuz tesirlerin çocuğun gelişimine ziyan verecek boyuta taşınmaması gerekir. Ebeveyn baba, farklı da olsalar çocuklarının ‘anne’ ve ‘baba’sı olduklarını unutmamalıdırlar. Çocuğa olabildiğince ortak disiplin uygulamak, kurallar koymak, hayatıyla ilgili kararlarda bir ortaya gelebilmek, hayatında her Vakit faal olabilmek çocuğun davranışlarında olumluya gidişi sağlar. Yalnızca Olumsuz olaylarda değil, düzgün vakitlerde da çocuk için bir ortaya gelebilmek; çocukta ilgi, değer görme hissini sağlıklı halde besleyecektir. Böylelikle çocuk ilgiyi üzerine çekmek ismine ziyanlı davranışları denemeye girişmeyecektir. Eski eşler Muhtemel olduğunca alakalarını âlâ tutmalı, çocuğa sıkıntılar yansıtmamalı, çocuklarla ilgili mevzularda her Vakit işbirliği yapabilmelidirler. Çocuk için hemcinsinden olan ebeveynin yokluğunda; münasebetiyle bu formda bir model almanın Muhtemel olmadığı durumlarda; çocuğun Birlikte kaldığı ebeveynin çocuğa taraf gösterebilme maharetinin gelişmiş olması ya da mesken dışından yakın Hısım ortamları, kurs, okulda kulüp çalışmaları üzere alanlar çocuğa sağlanmalıdır. Zira bütün sıkıntılarda olduğu üzere boşanma sonrası da çocuğun içinde bulunduğu toplumsal etrafın kollayıcı tesiri Fazla değerlidir. Çocuk Ebeveyn ve babasının kendisine her durumda takviye olacaklarına ve kendisini koruyacaklarına inanırsa karşılaştığı meselelerle baş etmek konusunda daha kuvvetli hissedecektir. ancak yalnız bırakıldığına, ihmal edildiğine ve Ebeveyn ve/veya babası için gereğince değerli olmadığına inanırsa bu durumda özgüveni gelişmeyecek ve ziyanlı da olsa kendini yeterli hissedeceği ortamlara ve alışkanlıklara yönelecektir.
Çocukların en Aka kaygılarından biri değişimdir. Boşanma ile mesken içi sorumluluklarda birçok değişiklikler doğacaktır. Bu değişim içerisinde tahminen birtakım yakın Hısım yahut arkadaşlarıyla görüşmeleri engellenecektir. Boşanmış anne-babalar, boşanmamış ailelerle karşılaştırıldığında disiplinde besbelli bir tutarsızlık ve çocukları üzerinde kontrol eksikliği gösterebilirler. Hem Ebeveyn baba hem de çocuk için değişime Ahenk sağlayacak vaktin yaratılması; telâşlı davranıp Ahenk sıkıntıları yaşayan çocuğa Kötü davranılmaması, yavaş yavaş ve Müsait bir lisanla çocuğa yaşadığı konutta yapabilecekleri ve yapamayacaklarının anlatılması değerlidir. Her iki meskende de mümkünse çocuğun Özel bir odası/alanı olması; istediği eşyaları/fotoğrafları vs bulundurmasına müsaade verilmesi kıymetlidir. Çocuğun günlük rutinindeki Temel alışkanlıklarda Ebeveyn ve babanın Laf birliği içinde olması nihayet derece kıymetlidir. mesela belli bir saatte yatması için yönlendirilen bir çocuk öbür konutta daha geç saatte yatırılıyorsa, bu dengesizlik onu etkileyeceği için uyku problemlerinin yaşanmasına neden olabilir. Bu da hem bu kuralda direten ebeveyni ile çatışma yaşamasına hem de okula gitmek için kalkması gereken saatte kalkamamasına ve okulda günü yorgun geçirmesine Sebep olabilmektedir. Lakin birçok Ebeveyn baba bu işbirliğini sağlayamamaktadır. Hatta boşanmalarının sebeplerinden biri de kurallar konusunda Fikir birliğine sahip olmamalarıdır. Bu durumda da bir orta yol bulabilmek gerekir. aksi halde diretmek ve çocuğun öbür taraftaki davranışlarıyla ilgili zorlayıcı olmak bir işe yaramayacağı üzere çocuğun da huzursuz olmasına neden olmaktadır. Bu nedenle çocuğunuzun yanınızdayken kendi kurallarınızı uygulamanız, onu bu kurallara uyması için teşvik etmeniz ve öbür tarafa da karışmamanız kimi en hakikat tavır olmaktadır. Çocuklar büyüdükçe kendileri için neyin gerçek ve faydalı olduğunu daha uygun tahlil etmekte, çocukla daha yeterli bağlantı içinde olan ebeveyni de model alma ihtimali artmaktadır.
Yeni bağ Şayet Ana tarafından evlenilecekse ya da uzun vadeli olduğu düşünülüyorsa ve bu şahıs çocuğun hayatında yer alacaksa (örneğin birebir meskende yaşayacaklarsa vs.); bu haber çocuğa alıştırılarak verilmelidir. ancak bu haberin verilmesi ile evlilik sürecinin birbirine Irak tarihler olması değerlidir. Çocuk şimdi annesinin/babasının hayatında yeni birisinin olduğunu tam olarak kabul edemeden bu şahıs ile evleneceği haberini alırsa çocuk için düzgünce zorlayıcı olur. Bunun yerine yeni şahıs Evvel tanıştırılıp, “x benim arkadaşım, onunla Fazla uygun bir ilgimiz var, birbirimizi seviyoruz; onunla tanışmanı istiyorum. O da seni tanımak istiyor; senden Fazla bahsettim, fotoğraflarını gösterdim vb.” üzere bir giriş yapmak ve tanışma vakti için çocuğu mühlet vermek gerekir. Bu ortada çocuğun soruları olabilir. bütün bu soruları Mümkün olduğunca hakikat bir biçimde yanıtlamak gerekir. Sonra da çocuğun da istediği bir vakitte tanıştırılıp çocuğu Fazla zorlamadan birkaç saat Vakit Birlikte geçirilebilir. Bu süreçte “onu sevdin değil mi” üzere yönlendirici sorular yerine hiçbir şey söylememek çocuğun kendi yorumlarını ve hislerini Anlatım etmesine fırsat vermek değerlidir. Çocuklar kim olursa olsun Ebeveyn ya da babalarının yanında bir diğerini görmekten rahatsızlık duyarlar. Şayet birinci görüşmenin akabinde onu Fazla sevdiklerini söylüyorlarsa Aka olasılıkla sizi mutlu etmek için bunu söylüyorlardır. Ya da sizin Öbür bir yanıtı kabul etmeyeceğinize inanıyorlardır. Bu durumda bütün Olumsuz hislerini bastırırlar. kimi öteki ebeveyne rahatsızlıklarını ve kederlerini anlatırlar. Buna Saha vermemek için çocuğun her türlü hissini dinlemeye Amade olduğunuz bildirisini vermeli, bu hususta Çabuk etmemesini, bir müddet tanımaya çalışmasını söylemelisiniz. Ortalarında güzel ve Olumlu bir ilgi geliştikçe esasen baştaki korkular azalacaktır.
Çocuk bu Kıymetli değişim sonrasında hayatında sabit olan şahsa ister istemez daha bağlı kalmak isteyecektir. öteki yandan bakıcısıyla daha Fazla çatışabilir, muhtaçlıklarını gidermesi konusunda daha Çok yardım bekleyebilir. Aslında daha Çok şefkat bekler ve kendisinin ne kadar sevildiğini, bakıcısı tarafından da terk edilip edilmeyeceğini test etme gereksiniminde olur. Bu üzere durumlarda bakıcının toleransının daha gelişmiş olması, çocuğa Muhtemel olduğunca sevgi ve şefkat gösterebilmesi ve bu yaşananları süreksiz görebilmesi kıymetlidir. Lakin çocuktaki değişimleri kabul etmek, onun her istediğini yapmak olmamalıdır; yalnızca boşanma sonrası merhamet hissiyle çocuğun her istediğini yapmak da çocuğun davranışlarında Olumsuz değişimlere Sebep olabilir. Dengeli disiplinin devam ettirilmesi, günlük muhtaçlıklarının düzey içinde karşılanması ve alışkanlıklar konusunda dengeli olunması gerekir. Bu süreçte Ebeveyn babalar da bakıcıdan Çok beklenti içinde olmamalı; çocuğun Temel gereksinimlerini karşılamada ve disiplin sağlamada her Vakit önde olmalıdırlar. Unutulmamalıdır ki boşanma devri, çocuğun Ebeveyn babasının İlgi ve sevgisine en Fazla gereksinim duyduğu periyotlardan biridir.
Yorum Yok