Oyuncak seçimi çoklukla ebeveynlerin ikilem içerinde kaldığı bir durum olarak karşımıza çıksa da gözden kaçırılan asıl nokta Kıymetli olanın oyuncak değil oyun olduğudur.
Oyun, birçok ailede, çocuklarının onları rahatsız etmeden kendi kendine oyalandığı bir süreç olarak değerlendirilse de, aslında çocuğun gelişim ve eğitiminin ayrılmaz bir kesimidir.
Oyun yoluyla çocuk hem Hariç dünyayı tanıma fırsatı yakalar hem de küçücük vücutlarında biriktirdikleri o mükemmel enerjiyi en kabullenebilir biçimde harcar.
Ayrıca oyun, çocuğun en kuvvetli ve doğal dürtülerinden biri olan saldırganlık dürtüsünü boşaltmasına Yardımcı olur.
Çocuğun biz yetişkinler kadar geniş olmayan toplumsal etrafları, farklı bağlantı modellerinin kopyalandığı oyunlarda karşımıza çıkar. Bir çocuğu, iki oyuncak bebeği muhtemelen Ebeveyn ve babanın günlük diyaloglarından kopyalanmış bir formda konuşturduğuna, oyuncak otomobilleri ile oynarken, ebeveyninin araç sürerken takındığı halleri sergilediğine, Ufak kardeş rolündeki oyuncak bebeğini cezalandırdığına birçok Defa rastlamışızdır. Bu bize hem çocuğun Hariç dünyayı nasıl algıladığıyla ilgili hem de bize gerçek tuttuğu aynadan kendimizle ilgili ipuçları verir. Bu bağlamda oyun boş vakitlerin kıymetlendirilmesi değil, çocuğun gelişmekte ve değişmekte olan kişiliğinin bir yansımasıdır.
Oyunun bir diğer rolü çocukların Türlü biçim ve boyuttaki oyuncaklarla oynarken kimi bilişsel kavramları da öğrenmelidir. Büyük-küçük, uzun-kısa, renkli-renksiz üzere Zıt kavramlar yanında, nesneye yönelik farklılıkları ve benzerlikleri de anlamasına Yardımcı olur. Kare yahut dikdörtgen kavramsal manada çocuk için pek bir şey Anlatım etmese de üzerinde Yemek yediği masanın dikdörtgen olduğunu bilmek ilgisini çekecektir.
Başlangıçta, Biricik başına oynamayı tercih eden çocuk, oyunun içeriğinin zenginleşmesi ve oyunda muhtaçlık duyulan figürlerin çoğalması ile yakın etraftan oyuna iştirake müsaade vermeye başlar ve Küme oyununa geçer. Ancak birinci çocukluk periyodunda egosantrik olan Bina oyunda kuralları koyma konusunda ısrarcıdır. Bu birebir vakitte birinci Benlik çatışmalarını da ortaya çıkarır ancak birebir vakitte çocuk, yetişkinlere ilişkin dünyada edineceği role de birinci hazırlığını yapmaya başlar.
Çocuğun oyunda takındığı tavırda ailenin çocuğa yaklaşım biçimlerinin tesiri büyüktür. Gelişim devirlerinin karakteristik özellikleri bir yana bırakılırsa, çok hoşgörülü yaklaşım sergileyen ailelerin çocukları oyun esnasında paylaşıma daha kapalı ve uyumsuz bir Ira çizerken, çok otoriter yaklaşım sergileyen ailelerin çocukları pasif, pasif-agresif yahut saldırgan tavırlar takınabilmektedirler.
YAŞLARA NAZARAN OYUN
Yeni doğanların odalarına girdiğimizde birinci göze çarpan şey mecmualardan çıkmışcasına dizayn edilmiş yerler olduğudur. Ekseriyetle çocuğun gereksinimlerinden çok, Özellikle annelerin bu kutlu sorumluluğa erişinceye kadarki kurduğu hayallerin bir yansıması görünümündedir. Aslında bebeğin odasındaki bu renk cümbüşü ve farklı yerlerden sarkan, devinim eden malzemeler çocuklarınızın birinci oyuncaklarıdır.
Bizlerin suratlarımızı biçimden şekile sokarak yaptığımız hareketler, başucunda dönen müzikli kutu yahut duvar kağıdındaki haller 2-3 aylık bebeğinizin algısını, onlara ulaşmak ve tutmak için yaptığı her atakta motor gelişmesini tetikleyen oyunlardır aslında…El kol uyumu geliştikçe etrafındaki nesneleri yakalayacak ve onları birbirine vurarak çıkan sesle oyununu zenginleştirecektir. 0-18 aylık çocuklara oyuncak seçerken onlarda merak uyandıracak Sebep Sonuç bağlantıları kurabileceği, renkli, farklı boyutlarda, kırılmayan, yumuşak ve tercihen yıkanabilir oyuncaklar seçilmesi gerekir. Yürümeye başladığında, bu hareketini motive edecek onunla Bir arada devinim eden yahut takip edeceği oyuncaklar seçilebilir.
2 yaşına kadar çocuklar çoklukla birbirlerine Enlem oyun oynayabilirler. Ya yalnız oynarlar ya da tıpkı ortamda olmalarına Karşın farklı nesnelerle oynayabilirler.
2 yaşından itibaren biraz daha toplumsallaşmaya başlayan çocuk, yakın etraftaki figürlerin rollerini tekrarlamaya başlar. Bebeğiyle annesi üzere konuşmaya çalışırken, babası üzere gazete okumaya çalışabilir, boş bardaktan su içebilir. ıslak ilerledikçe polis, tabip üzere toplumsal rolleri taklit etmeye başlar. Bu ıslak çocuklarında sebep-sonuç bağlantıları kurabilecekleri, Aka kesimli yap-bozlar, renkli çubuklar tercih edilebilir.
4-6 yaşlarında çocukların cinsel kimliklerinin karakteristiğine Müsait oyun ve oyuncaklara yöneldikleri görülmektedir. Erkek çocuklar özdeşim kurdukları maskülen figürleri oyunlarına iç ederken, kızlar daha fazla feminen karakteristikte oyunlar oynarlar. Bu periyotta anne karakteristik özellik çoğunlukla Ebeveyn yahut babanın taklit edilmesidir. Bu devirde siz isteniz de istemeseniz de kendi cinsiyetine Müsait oyuncakları seçecektir. 10-12 kesimli yap-bozlar, demonte Aka modüllü otomobil vb. oyuncaklar, her türlü boyama kitabı tercih edilmelidir.
Her Devre için ancak Özellikle Okul öncesi Devre için, bulunması, uygulanması en kolay oyun ve oyuncak “su” dur. Çocuğun saldırgan eğilimlerini baskılayan, Olumsuz gücünü boşaltan su, bu özelliğinin yanı Dizi suyun içine bırakılacak ikincil gereçlerle çocuğun yaratıcılığını ve analitik düşünmesini de geliştirir.
Hiçbir ıslak ve şartta elektronik oyuncaklar çocuğun gelişimine katkıda bulunmazlar. Sebep ve sonuca dair bütün bilgiler elektronik devreleri ortasına sıkıştırıldığından çocuğun yaratıcılığının gelişmesine katkıda bulunmazlar.
Yazımızdan da anlaşılacağı üzere; asıl Değerli olan oyundur, oyuncak değil…Oyuncak hedefe giden yolda bir araç olmaktan öteye gitmez. Oyuncak ona atfedilen rol ve paylaşımla değer kazanır. Bir çocuk için etrafınızdaki rastgele bir nesne oyuncak olabilir, Kafi ki onunla oynayacak koskoca bedenlerde çocuksu yüreklerini koruma eden oyun arkadaşları olsun.
Yorum Yok