Sadece bu siteyi ziyaret eden sizlerle paylaşacağım Ufak lakin Üzüntü ,bir hocamın anısına ithaf hazırlanmış satırlardır….
Biliyoruz ki maalesef hayat yaşanılanların tekrar yaşanılmasına İmkan vermez. kimi geçmişi unuttamamak bazende geçmişin tekrar yaşanmamasını isteriz . bunlara Acı tatlı anılar deriz.. lakin bunların öyleleri vardırki en acısınıda anlatmak duygusallığının esiri olmaktan kendimizi alamayız .. gelelim bu hatıramıza .okulda birinci günlerimden birydi .. birden fazla derslerimizin isimlerinin bile Fazla yabancıydım. protez diye bir dersimiz olacaktı .anlamını hiç bilmediğim bir dersti.hocasını da hiç tanımıyordum . prof olduğunu arkadaşlarım söylediler. ve vakit geldi birinci dersimiz protezdi..karşımızda Fazla bakımlı ,sportmen bedenli, güzel , uzunluklu poslu ,beyaz derili , muntazam gür kır saçları olan hocamızı gördüm..adı pof dr.GAZANFER ZEMBİLCİ ….ilk dersi ve birinci kelamları :”arkadaşlar diş tabipleri ihtiyarlamaz genç kalır.” alkışlar … ,anfide bulunan arkadaşlarla topluca bu hoş kelamı nasılda çılgınca alkışlamıştık .sonra devam etti hocamız:’ durun arkadaşlar dinleyin ! lakin bu meslek, Fazla gerilimli ve meşakkatli bir meslektir, ömür törpüsüdür”.”genç yaşta insanları alır götürür bu dünyadan.”deyincede ,sınıfta bu sefer soğuk bir rüzgar ve gerisinden , asılan yüzler, kırılan umutlar ve bir anda dalınıp giden ,geleceğimizi varsayım etmek ve düşünmek vardı .. işte yıllarca bu anı unutamadım ve tesirinde kaldım yazgıydı ancak o gün güya bu kelamları ile ,hocamız kendi mukadderatını ve geleceğini bizimle paylaşmıştı .ve ne yazıktır ki genç yaşta da vefat etti.. bugün hala bir Fazla dersimizin kitabı bulunmayan ve hala yazılmayan okulumuzda, birinci Kez protez ve hususlar bilgisiyle ilgili kitabı yazarak bize o armağan edip bırakmıştır…
öteki bir bir Üzüntü hatıramız ve benzerlikte o devirde Asistanı Gürbüz hocamızın , tıpkı mukadderatı yaşayan ve ihtiyarlamayan , prof.genç diş hekimlerimizdendir.. kendilerini rahmetle anıyorum….
Artık benimde 37 senem doldu… Evvel sonra hadiselerini hazırlarken, ,geçmişte kalan o günlerden birinci vazife yerim ARHAVİDE bir hatıramın fotoğrafında, günaydın gazetesindeki haberin içindeyken ,bugün ise ,şükürler olsun hala çalıştığım ,tüm günümün tamamının geçtiği muayenehanemdeyim. ve daima genç diş tabibi kalma emelinin uğraşını , tadını ,huzurunu çıkarmak istiyorum..ve keyfini sevgili hocalarımdan aldığım feyz ile insan sıhhatine katkılar Eda misyonumu sürdürürken yaşamada tutunmaya çalışıyoruz .işte Evvel sonra olayının bir Öbür yorumunun ,değişik lakin gerçek hali yarın İlah kerim deyip , bütün hastalarıma ve meslektaşlarıma kaç yıllarda sıhhatle çalışmalar dileğiyle saygılar uzun ömürler
Yorum Yok