ERGENLERİN DÜNYASI
Ergenlik, çocukluk ve yetişkinlik ortasındaki gelişimsel bir geçiş sürecidir.
G.Satenley Hall – ki kendisi hem psikolojide, hem eğitimde hem de tanınan kültürde ergenlik temalarını şekillendiren inanılmaz bilgisiyle tanınmaktadır – ergenlik periyodunu; 12-13 yaşlarında erinlikle başlayan ve en geç 22-25 yaşlarına kadar uzayabilen bir süreç olarak tanımlamaktadır.
Ergenliğin birinci devirlerinde, ergenler vücutlarındaki değişim ve gelişim üzerinde ağırlaşırlar. Süratli fizikî gelişimlerine Ahenk ve bu değişiklikler ile baş etme eforları hakimdir. Devam eden süreçte ise; karşı cinse aşık olma, mahcubiyet, çekingenlik, çok Hayal kurma, tedirginlik, huzursuzluk, yalnız kalma isteği, çalışmaya karşı isteksizlik, çabuk heyecanlanma, memnunluktan havaya uçma, hoşnutsuzluk, kederli hal, melankoli üzere birçok duygusal iniş-çıkışlar yaşarlar. Bu duygusal dalgalanmaların şiddeti, ıslak kümelerine, okula devam edip etmemelerine, ailelerin geliştirdiği tavırlara, toplumsal ve kültürel etraflarına, ergenlerin sahip oldukları ferdî zekalarına ve etrafları tarafından kabul edilme derecelerine nazaran değişiklik gösterir.
Ergenlik, ebeveynlerine bağımlı yaşanılan çocukluk sürecinden kendini özgürleştirme, ebeveynlerinin değer sistemlerini sorgulama, terk etme ve yetişkinliğe yanlışsız bir geçiş sürecidir. Ergen, bu periyotta birkaç yakın Dost edinir ve sıklıkla onlarla vaktini geçirmek ister. Ebeveyn baba ile geçirilen mühlet azalır. Ailenin bu devirde anlayışlı olup, konut kurallarını, çocuğa karşı davranışlarını ve yaklaşımlarını, ergen çocuğun gelişim seviyesine nazaran değiştirmesi gerekir.
Bu devirde ergen, hayatı boyunca taşıyacağı kimliği arama sürecine girer. Seçtiği modelleri; sportmen, müzikçi, arkadaş, kardeş üzere, Biricik bir kişilik üzerinde birleştirmeye çalışır ve çoğunlukla kimlik karmaşasına düşer. Zira bu gayreti, kendi içsel beklentisinden çok, toplumsal dünyanın beklentileri doğrultusundadır. İdollere ve otoritelere karşı hem bir özenme hem de reddetme vardır. Hormonlarındaki değişimle de birlikte birçok hususta gel-git yaşar.
Özellikle bebeklik devrindeki Temel muhtaçlıkları sevgiyle karşılanmış, çocukluk devrinde merakını gidermesine müsaade verilmiş, özgüven ve sevgi temelleri sağlam atılmış çocuklar, bu periyodu daha rahat geçirirler.
Peki bu periyotta ailelerin yaklaşımı nasıl olmalı?
Öncelikle çocuğun ilgisi doğrultusunda bir hobi edinmesi sağlanabilir. mesela keyif aldığı bir spor aktivitesi, ilgilendiği bir enstrümanı çalmayı öğrenmesi, fotoğraf yapması, heykel çalışması ve buna benzeri hobiler olabilir. Bu mevzularda ergenleri, aile desteklemeli ve hobi ve faaliyetlerine İlgi göstermelidir.
Arkadaşları ve fikirleri ile ilgili, aileler, ergenlik devrindeki çocuklarını dinlemeli, farklı görüşlerine hürmet duymalıdır. Çocuklarının büyüdüğünü ve geliştiğini kabul etmeli, irtibat ve tartışmalarda sakin ve yapan olmalı, vaaz verici bir şekilde konuşmamalıdırlar. Bireyin Olumlu ve kuvvetli istikametlerini vurgulamalı, Noksan olduğu noktaların altı bariz bir formda çizilmemelidir.
Bu devirde ergenin kişisel kimliğini oluşturmaya çalıştığı, ailesinin de kabulüne ve takdirine gereksiniminin olduğu asla unutulmamalıdır. Ergen bu periyotta hem arkadaşlarının onayına gereksinim duyarken, tıpkı vakitte ailesinin sevgi ve inancını de ardında hissetmek ister.
Ergenlik seyahatinde, ergene yapılabilecek en Aka yardım; onun sevildiğini, ayrım edildiğini, Değerli olduğunu, kendisine güvenildiğini ve sorumluluklar verildiğini hissettirmek ve anlatabilmek olur.
Unutulmamalıdır ki, bebek doğduğundan itibaren, yaklaşımlarımız ne kadar sağlıklı olursa, bağlantımız ne kadar kuvvetli olursa, bebeklikten çocukluğa, ergenlikten yetişkinliğe geçişte yaşanılan krizler de o kadar kolay atlatılır.
Yorum Yok